In de zomer van 1717 werd er in de bossen van het landgoed Kranenburg een wild meisje gevonden. Pas na een drijfjacht door boeren van Berkum, met netten, werd het zogenaamde Wolfskind, het enige dat ooit in Nederland is opgedoken, gevangen….
Deze episode en vele andere verhalen uit de vuistdikke Geschiedenis van Zwolle van Jan ten Hove laten zien dat de geschiedenis van de stad vol staat met gewone en ongewone mensen, klein en groot drama, rijkdom en voorspoed, maar ook armoede, ziekte, mislukking… Al die verhalen samen hebben de stad gemaakt tot wat ze nu is, versterken de stedelijke samenhang en houden ons een spiegel voor. Ook deze grote en kleine verhalen moeten we blijven doorgeven.
Zwolle is ook meer dan de binnenstad en de schil rondom de stadsgrachten. En is meer om toeristen mee te trekken dan de thema’s democratie, Hanze en Moderne Devotie, die in onze ogen te overheersend zijn in wat door het gemeentebestuur is gebombardeerd tot het officiële “Verhaal van Zwolle”. Dat heeft zijn weerslag op de hele discussie over het Stedelijk Museum Zwolle (SMZ) en de beoogde samenwerking met het Historisch Centrum Overijssel.
GroenLinks wil het héle verhaal van de cultuurgeschiedenis van Zwolle zo aantrekkelijk en breed mogelijk verteld zien. Met alle mogelijke materialen, media en kennisbronnen. We beperken ons daarbij ook niet tot museumruimte, maar willen ook de moderne technieken benutten, zoals apps waarmee je letterlijk midden in het verleden terecht komt als je door de stad loopt. Het verhaal over Zwollenaren van toen en nu staat daarbij voorop.
De ambities van GroenLinks met de cultuurhistorie van Zwolle zijn hoog. We vinden het dus niet goed dat de gemeente allereerst tonnen bezuinigt op het Stedelijk Museum Zwolle, en daarna pas gaat bedenken hoe en waar de geschiedenis van de stad verteld moet worden. We schetsen hier de contouren van ons ideaal.
Toekomstige bezoekers van de stad zouden in het oude stationsgebouw kennis kunnen maken met het spoorverleden van Zwolle en van daaruit worden verwezen naar exposities met pakkende beelden van onze rijke geschiedenis. Zoals in de Grote Kerk, het oude Provinciehuis in de Diezerstraat en bij het Drostehuis aan de Melkmarkt. Archeologische vondsten uit het verre verleden in de nieuwbouw van het museum zouden daar een mooie aanvulling bieden op de stijlkamers uit later tijd.
Maar er zijn meer ruimten die er om schreeuwen om benut te worden. Behoud het Papenstraatcomplex, toon daar kleinere particuliere collecties en organiseer er voorstellingen rond de geschiedenis van Zwolle. En in hetzelfde cultuurkwartier van de stad zou ook het huis in de Bloemendalstraat waar onze democratische revolutionair Johan Derk van der Capellen woonde, zich goed lenen om een deel van het democratische relaas te vertellen.
Wij willen een samenhangend plan voor de hele stad, ook op en buiten de bolwerken. Er zijn zoveel ‘plaatsen van herinnering’, gedenkwaardige gebeurtenissen, monumenten met een verhaal. Breng zulke plekken tot leven. En daarmee de geschiedenis. Naast het station kunnen we ook de traditionele toegangswegen naar de stad tot leven brengen: waar vroeger herbergen stonden (of nog staan) om van paard te verwisselen, te overnachten of gespijzigd te worden, kom je nu als het ware de geschiedenis binnen.
Benut alle kennis die er in de stad is, binnen en buiten SMZ en HCO. Zo dragen we van begin tot eind uit dat Zwolle is doordrenkt van een veelkleurige geschiedenis, een keten van grote en kleine verhalen, die stuk voor stuk, mens voor mens, de moeite waard zijn.
Met het wolfsmeisje ging het na de nodige beproevingen uiteindelijk goed, met dank aan behulpzame Zwollenaren. Kenmerkend voor het Zwolse verhaal?